مشکل ما نیست، این چیزی هست که سیستم نشون میده!

تا به حال چند بار جملاتی شبیه به این را از کارمندان ادارات شنیده‌اید؟ مشکلی که به راحتی و شاید با یک جستجوی ساده رفع شود تبدیل به یک بحران بزرگ برای مراجعه کننده می‌شود. مشکل شخصی که آن طرف میز نشسته نیست و او نمی‌داند که باید چه کاری انجام دهد و هر چیزی که شده مشکل شماست.

در نگاه اول ما با یک مشت آدم بی مسئولیت سروکار داریم. افرادی که حوصله ندارند پرونده کنار خود را باز کنند و نگاهی به آن بیندازند یا یک تماس بگیرند و مساله را حل کنند.

اما شاید داستان به همین سادگی‌ها هم نباشد. کارمند آن طرف میز هم از مشکل شما و مشکلات شبیه به آن آگاه است و عاصی. شاید هزاران بار این اتفاق افتاده و چند بار در روز تکرار نمی‌شود. شاید مسئول بالادستی هست که به این مشکل توجهی نمی‌کند و به کارمندان می‌گوید که به همین شکل به کارشان ادامه بدهند. شاید مشکل آنقدر واضح است که همه از آن خبر دارند و تصمیم دارند در موردش کاری انجام ندهند. شاید تنها توقعی که از شما دارند بردن مشکل پیش مسئول بالا دستی است تا آن مسئول قبول کند که این مشکل چیز مهمی است.

می‌دانم، وقتی که در هزارتوی ادارات دولتی گیر می‌افتید توجه کردن به این موارد و خود را جای دیگران گذاشتن آخرین چیزی است که می‌توان به آن فکر کرد. اما توجه به این موضوع حداقل حال خودتان را بهتر می‌کند چون به می‌فهمید که کسی مشکل شخصی با شما ندارد.