به تصویر زیر نگاه کنید :‌

لینکدین، توییتر، تلگرام، فیسبوک، اینستاگرام و آپارات. این استارتاپ علاوه بر وبلاگی که دارد در ۶ شبکه اجتماعی دیگر هم حضور دارد. البته برای همه آن‌ها محتوای جداگانه تولید نمی‌کند و شاید ۳ یا ۴ نوع محتوا برای ۷ کانال ارتباطی خود دارد. تیم محتوا این استارتاپ هم ۱ تا ۲ نفر هستند.

نگاهی به فوتر اکثر کسب و کارهای نوپای ایرانی که بیندازید از این همه حضوری که در همه شبکه‌های اجتماعی دارند متعجب می‌شوید. مورد بالا یک مورد معمولی است و گاهی این حضور تا ۱۰ کانال و بیشتر هم می‌رود.

اما آیا این کار درست است؟

اگر کمی عالمانه بخواهیم جواب بدهیم باید بگوییم که بستگی به شرایط دارد. 

حداقل طبق چیزی که جو پولیتزی می‌گوید بهتر است که برنامه تولید محتوا از طریق یک و حداکثر دو کانال شروع شود. منطقی هم هست. در ابتدا که تیم تولید محتوا کوچک است بهتر است تمرکزش روی تعداد کانال ارتباطی کمتری باشد تا هم بتواند بهتر همه چیز را اندازه بگیرد و هم با سرعت بیشتری کار کند. افزایش تعداد کانال‌ها در ابتدای کار تنها باعث از بین رفتن تمرکز می‌شود. در ضمن تمرکز بر روی یک کانال شانس موفقیت آن کانال را هم افزایش می‌دهد. حالا انتخاب این کانال بستگی به خودتان دارد و این که در چه صنعتی کار می‌کنید و با چه بازاری طرف هستید.

بعدها که محتوای با کیفیت زیادی تولید کردید و به مرور زمان تعداد خوبی مخاطب هم به دست آوردید، می‌توانید کانال‌های خود را گسترش بدهید. مثلن شرکتی در مقیاس دیجی کالا الان در ۷ کانال اصلی مشغول به تولید محتواست. ولی یک شرکت نوپا نباید خودش را با دیجی کالا مقایسه کند و مشکل هم از همین جا شروع می‌شود که اکثر استارتاپ‌ها خودشان را با سازمان‌های بزرگی که به مرحله بلوغ رسیده‌اند و منابع خیلی بیشتری هم دارند مقایسه می‌کنند.

راستی بد نیست نگاهی به تصویر زیر هم بیندازید. پیک برتر که الان خودش تبدیل به یک هلدینگ شده و کلی منابع در اختیار دارد ترجیح داده که تنها در اینستاگرام و لینکدین حضور داشته باشد. البته این مورد را تنها برای این گفتم که اگر روزی هم بزرگ شدیم بهتر است بر اساس نیازمان تصمیم بگیریم کجا نباشیم و کجا باشیم. (برای دیدن تصویر در ابعاد بزرگتر روی آن کلیک کنید.)