بعید می‌دانم نسیم نیکلاس طالب را نشناسید. البته اگر از دوستان متممی هستید مطمئن هستم که او را به خوبی می‌شناسید. دلیل این که این پست را نوشتم این نیست که او را معرفی کنم. داستان چیز دیگری است.

در کتاب Fooled by Randomness نسیم طالب تعریف جالبی از خود ارائه می‌دهد او در توضیح هدف کتاب خود که در واقع هدف کل کارش است می‌گوید :

هدف این کتاب دو چیز است : دفاع از علم و حمله به دانشمندی که از مسیر خود خارج می‌شود.

در این مدت کوتاهی که به توییتر برگشته‌ام (به لطف صدرا 🙂 ) بیشترین توییت‌هایی که نظرم را جلب کرده، بحث‌های طالب بوده است. او با هیچ کسی شوخی ندارد و برایش مهم نیست که نوبل اقتصاد برده‌اید یا نه، اگر احساس کند که مزخرف می‌گویید … بهتر است بگویم دعا کنید که هیچ وقت با او درگیر نشوید 🙂 .

همانطور که خبر دارید نوبل اقتصاد ۲۰۱۷ نصیب ریچارد تیلر شد. یکی از بنیانگذاران اقتصاد رفتاری که همکاری‌های نزدیکی با آموس تیورسکی و دنیل کانمن داشته است. البته همانطوری که خود ریچارد تیلر در کتاب Misbehaving در رابطه با نوبل اقتصاد هربرت سایمون اشاره می‌کند، چیزی به اسم نوبل اقتصاد نداریم. در واقع اقتصاد به عنوان یک علم از طرف نوبل قابل قبول نیست انگار و این نوبل اقتصاد بعدها به وجود می‌آید و در واقع جایزه‌ای است که بانک ملی سوییس به یادبود آلفرد نوبل به اقتصاد دانان می‌دهد.

تا فرصت هست بگویم که اگر به بحث اقتصاد رفتاری علاقه‌مند هستید، ریچارد تیلر دو کتاب خوب در این زمینه دارد که یکی‌شان را گفتم و یکی دیگر هم Nudge است که با نام فارسی سقلمه انگار به فارسی ترجمه شده است. البته خود من کتاب‌های Dan Ariely را بیشتر می‌پسندم به خاطر داستانگویی بهترش. ولی خواندن این دو کتاب هم پیشنهاد می‌شود.

حالا برگردیم به بحث اصلی که داستان نیکلاس طالب است. چند وقت پیش که داشتم توییت‌ها را نگاه می‌کردم متوجه شدم که آقای طالب با یکی به مشکل خورده که اسمش بسیار آشناست. این شخص هم کسی نبود جز ریچارد تیلر. کمی که جستجو کردم فهمیدم که این مشکل قبل‌تر هم بوده و مثل این که نسیم طالب زیاد با ریچارد تیلر مهربان نیست. برای مثال گفتگوی زیر را مشاهده کنید.

همانطور که می‌بینید گفتگو خوب پیش نرفت. با اصطلاحات تخصصی‌شان کاری نداشته باشید، تنها لحن طالب را ببینید.

نسیم طالب با خیلی از نظرات ریچار تیلر موافق نیست. برای مثال ریچارد تیلر در کتاب nudge تمام تلاشش را می‌کند که بگوید آدم‌ها منطقی نیستند و تصمیمات عاقلانه نمی‌گیرند خیلی وقت‌ها (تا اینجا مشکلی نیست) و ما باید کمکشان کنیم و سیستم‌هایی طراحی کنیم که تصمیماتی که به نفعشان هست را بگیرند (چیزی که نسیم طالب فکر می‌کند مزخرف است). یا برای مثال اصطلاح Risk Averse که ریچارد تیلر برای توضیح رفتار انسان‌ها به کار می‌برد و آن را هم در مجموعه دیگر نابخردی‌ها قرار می‌دهد از نظر طالب یک مشت حرف بیهوده از زبان یک فرد آکادمیک است که هیچ تجربه واقعی در بازارهای واقعی نداشته و به قول خودش Skin in the Game (توضیح متمم) ندارد.

شاید مقاله طالب که در مورد ریسک هست را ترجمه کنم و اینجا بگذارم. اگر دیر شد می‌توانید اصل مطلب را بخوانید (The Logic of Risk Taking)

جالب است بدانید یکی از اهداف طالب در سال جدید این است که توییتر «رُک‌تر» با دیگران صحبت کند.