هرچقدر هم که به قدرت علم و روشنگری آن ایمان داشته باشید، بسیار بعید است که وجود ناشناخته‌ها را انکار کنید. پدیده‌هایی که برای آن‌ها جوابی نداریم یا آنقدر نادر هستند و تکرار آن‌ها وابسته به شرایط خاص است که فعلا تصمیم می‌گیریم کاری به کارشان نداشته باشیم. ذهن علمی می‌گوید در مورد این ناشناخته‌ها اظهار نظر نکنیم. اما ذهن داستان پردازان بزرگ به سختی می‌تواند در مقابل این ناشناخته‌های وسوسه انگیز مقاومت کند و شروع می‌کند به ساختن داستان‌ها جدید. بزرگترین داستان‌پردازها هم یا شیادانی خبره هستند و یا سرگرم‌کنندگان بزرگی که اگر نبودند بدون شک زندگی برای ما خیلی سخت می‌شد.

بعد از این مقدمه طولانی که شاید خواننده عزیز نداند که ربط خاصی به موضوع این پست نداشت کم کم می‌رویم سراغ اصل مطلب.

نمی‌دانم شما هم مثل من داستان‌های ترسناک را دوست دارید یا نه؟ داستان‌هایی که یک پای ثابت آن همین ناشناخته‌ها هستند. موجوداتی که از قبر بر می‌خیزند، از ناکجا آباد پیدایشان می‌شود و یا گونه‌هایی هستند که شبیهشان را تا به حال ندیده‌ایم. حالا می‌خواهد سر و کله‌شان از فضا پیدا شود و یا از اعماق زمین و یا در یک جنگل تاریک و سوت و کور. اما ترسناک‌ترین داستان‌ها ساخته و پرداخته تخیل داستان‌پردازان بزرگ نیستند. ترسناک‌ترین داستان‌ها رویدادهایی واقعی هستند که اتفاق افتاده‌اند و با افتخار ثبت شده‌اند. چیزی که ارون منکی (Aaron Mahnke) در پادکست Lore با هنر داستانگویی بی مانند خود به آن می‌پردازد.

یادتان هست که چند خط قبل گفتم مقدمه هیچ ربطی به موضوع اصلی این پست ندارد؟ آخر موضوع اصلی این پست معرفی یک تولید کننده محتوای ناب است. می‌خواستم به عنوان یک نمونه عالی تولید محتوا یکی از بهترین آثار در این زمینه را معرفی کنم. اما دلم نمی‌آید که بدون پرداختن به بخشی از داستان‌های زیبای ارون منکی به یک معرفی خشک و خالی بسنده کنم.

کافی است که یک قسمت از سری پادکست لور را گوش کنید و با صدای گرم ارون منکی وارد دنیای آن شوید تا برای همیشه معتادش شوید. از داستان‌های کوتوله‌های ناشناخته تا گرگینه‌ها، گرگینه‌هایی که راستش را بخواهید شواهدی برای وجود آن‌ها نیست اما وقتی آدم‌ها از یک چیزی بترسند و به دنبال مضنون بگردند جنایت‌هایی را انجام می‌دهند که از هر داستان ترسناکی ترسناک‌تر است. در دنیای لور می‌فهمید که تاریخچه تیمارستان‌ها و جراحی‌های نوین و روانپزشکی و خیلی چیزهای دیگر به این سادگی‌ها که فکر می‌کنیم نبوده و برای پیشرفت این علوم چه اتفاقات هولناکی که نیفتاده است.

طراح گرافیک و نویسنده، عناوینی است که ارون منکی پیش از ساختن پادکست LORE با آن شناخته می‌شد. یک جایی در سال ۲۰۱۵ تصمیم می‌گیرد که داستان‌هایش را به صورت پادکست منتشر کند. هر قسمت هم به بررسی یک واقعه و داستان ترسناک تاریخی اختصاص پیدا می‌کند. تنها چند اپیزود کافی بود که همه بفهمند ارون منکی بالاتر از هر چیز دیگری یک قصه‌گوی حرفه‌ای است.

پادکست او در سال ۲۰۱۵ و ۲۰۱۶ جایزه بهترین پادکست آی تیونز را گرفت و تا امروز بیش از ۱۲۲ میلیون بار افراد به قسمت‌های مختلف آن گوش داده‌اند. اما این فقط محتوای جذاب نیست که لور را به یکی از بهترین نمونه‌های تولید محتوا تبدیل کرده است. از ۳ سال پیش که این پادکست منتشر شده تا به امروز، هر دو هفته یک بار بدون یک ذره جابجایی، قسمت‌های جدید آن منتشر شده است. انتخاب آی تیونز و تولید محتوای صوتی هم مزید بر علت شده و مخاطبان بسیاری را جذب کرده است. مخاطبانی که با کتاب جذب نمی‌شدند اما وقتی که چند سال بعد کتاب‌های سری لور منتشر شدند همین مخاطبان با خرید خود، آن کتاب‌ها را به صدر لیست پر فروش‌های آمازون رساندند.

امروز مجموعه LORE، هم پادکست دارد، هم مجموعه کتاب دارد، هم سریال دارد که از آمازون پخش می‌شود، هم محصولاتی مثل تی شرت و کلی اکسسوری باحال دیگر تولید کرده است که درآمد زیادی را برای خالق این مجموعه ایجاد کرده‌اند. درست است که اولین کانال ارتباطی LORE آی تیونز بود اما امروز این مجموعه از طریق فیسبوک و توییتر و اینستاگرام با طرفداران خود در ارتباط است.

نکته‌های جالب زیادی در نحوه رشد این مجموعه وجود دارد. مثل تمرکز اولیه‌ای که در ابتدا روی تولید پادکست وجود داشت و بعد از رشد مخاطبان اولیه، کانال‌های ارتباطی گسترش یافتند و با رشد محبوبیت آن، تنوع محتوای تولیدی، با بازتولید محتوای صوتی به صورت سریال تلویزیونی و کتاب برای گسترش مخاطبان در نظر گرفته شد.

نکته جالب‌تر برای من اما انتخاب درست نوع محتوای تولیدی برای شروع است. این که با تولید پادکست صوتی رشد مخاطبان اولیه در این حوزه بسیار بیشتر از رشد مخاطبان در تولید محتوا در قالب کتاب بوده است و این که این انتخاب چقدر می‌تواند موثر باشد.

اگر به بعد محتوایی، آنچنان هم علاقه‌ای ندارید توصیه می‌کنم که به پادکست‌های شاهکار این مجموعه گوش کنید. پیشنهاد می‌کنم این اپیزود‌ها را به هیچ وجه از دست ندهید :

قسمت ۴ : داستان عجیب یک خانواده در آمریکای قرن نوزده. داستانی که تا به امروز هم ادامه دارد.

قسمت ۶ : ‌تیمارستان‌ها آمدند تا به روند درمان بیماران روانی کمک کنند. اما به چه قیمت و به چه شکل؟ 

قسمت ۸ : وقتی همه چیز خیلی خوب هست یک جای کار بد جوری می‌لنگد. باور ندارید؟ 

قسمت ۷۳ : مراقبت از بیماران حس خوبی دارد. اما این حس می‌تواند خیلی خطرناک باشد.

قسمت ۷۴ : آسمان‌ آنقدرها هم نماد اوج گرفتن و تعالی نیست. مواظب چیزهایی که از بالا می‌آیند باشید.

پ.ن : جدیدا شبیه آدم‌هایی شده‌ام که هرازگاهی از غار بیرون می‌آیند و یک چیزکی می‌گویند و دوباره به غار باز می‌گردند. حکایت این وبلاگ. فعالیتم به شدت کم شده و از این وضعیت راضی نیستم. به قول آن خدا بیامرز خداوند همه ما را آدم کند. به خصوص من را. تا بیرون آمدن بعدی‌ام از غار خداحافظ.